Moeder ik weet niet wat ik moet doen”, klaagde Vera, onder het genot van een kopje koffie in het huis van haar moeder. “Dat was al de derde telefoontje deze maand van Laura’s school. Deze keer was het haar leraar engels, die zei dat ze haar huiswerk niet deed. Ik heb er met haar over gesproken en ook over hoe belangrijk een goede opleiding is, maar ze wil maar niet luisteren.”
Vera klaagde bij de verkeerde persoon, als ze op zoek was naar sympathie. Gemma was van de oude school, en liet dat al snel aan haar dochter weten. “Vera, je moet stoppen om vriendjes te zijn met de meisjes”, waarschuwde ze. “Sinds Tom vijf jaar geleden overleed, heb je ze alle drie over je heen laten lopen, het wordt tijd dat je je gaat gedragen als hun moeder. Ga op je strepen staan. Je kunt praten tot dat je een ons weegt, maar wat die meisjes nodig hebben is ouderwetse discipline. Ben je soms vergeten hoe jij en je zus Janet zijn opgevoed?” Een blozende Vera schudde met haar hoofd. Nee, de aantrekkelijke weduwe was dat zeker nog niet vergeten. “Dat meen je toch niet moeder, je vindt dus dat ik Laura een pak slaag moet geven?” “Dat is precies wat ik vindt”, reageerde Gemma. “Trek haar broek en slipje omlaag en warm haar billen maar eens goed op met de borstel. Dat heeft ook altijd goed gewerkt bij jou en je zus. Jullie waren dan een stel engeltjes in de weken na een pak slaag. En zeg nu niet dat Laura te oud is. Ik meen me een zekere twintig jarige te herinneren die een flink pak billenkoek kraag toen ze een keer om vier uur in de morgen thuis kwam.” Vera bloosde nog meer. “Herinner me er niet aan”. zei ze. “Misschien moet je er wel aan herinnert worden”, ging Gemma verder. “Zolang als je dochters bij jou in huis wonen en jij hu rekeningen betaald, zolang geef jij de orders en bevelen, en dat geldt ook voor Barbara en Katja. Ik hou zielsveel van mijn kleindochters, maar zijn tijden dat ik ze het liefst zelf een portie billenkoek wil geven. Barbara is dan tweeëntwintig, maar gedraagt zich veel te volwassen, en Katja heeft met haar twintig jaar veel te veel vrijheid. Laatst klaagde je nog dat haar cijfers omlaag gingen. welnu een stevig pak slaag zal hen beide op het goede en rechte pad brengen.” Haar moeders preek begon langzaam te bezinken bij Vera. Het deed haar denken aan een soortgelijke discussie die een week of drie eerder plaats gevonden had. Ze had gesproken met Irene de Bruin, tijdens een etentje van de dames-club waar ze beide lid van waren, toen ze opmerkte hoe aardig en netjes de dochters van Irene waren. De meisjes waren achttien en twintig jaar oud. “Oh, dat zijn ze altijd,, nadat ik hun achterwerk van een ander kleurtje heb voorzien”, antwoordde Irene nonchalant. “Ze hadden gisteravond hun avondklok met voeten getreden.
